I'll be your family now...

Een grote houten falluca (zeilboot) waar je met 12 mensen languit kunt liggen, 3 mannen die zorgen dat je wat te eten krijgt. Naast de brede River Nile zie je 4 meter wat groen, struikjes en palmbomen daarachter is er alleen maar, je raad het waarschijnlijk al, zand! Kinderen die spelen en balkende ezels, verder eigenlijk niets…  Perfecte plek voor het schrijven van een blog!

Lotte en ik zijn voor het eerste stuk van Afrika aangesloten bij een overland organisatie, Oasis overland. Samen met 16 andere reizigers gaan we van Cairo Egypte naar Nairobi in Kenia. Dit maakt het reizen wat makkelijker, gezelliger en zeker ook veiliger. Dit stuk zullen we ongeveer in 8 weken oversteken. We hebben in Cairo kennis gemaakt met alle anderen, en voor wat het nu lijkt, hebben we erg veel geluk met de groep. Bijna iedereen is eind 20 of begin 30, met uitzondering van 2 meisjes onder de 20 en een man van 60. Iedereen heeft al redelijk wat reiservaring, dus dat scheelt ook wel! Voordat we woensdag 17 oktober zouden vertrekken zijn we al met een groepje naar de andere piramides geweest, dus toen we kennis gingen maken met onze chauffeur en begeleidster dachten ze al dat we elkaar al langer kenden. Goed teken dacht ik zo! Onze nieuwe familie voor de komende 8 weken… Familie kies je niet die krijg je, net als bij deze groep. Nu ben ik gezegend met 2 lieve en leuke families!!! Dat is toch een fijn gevoel…  Het is ook erg leuk dat ze overal vandaag komen. Kiwi’s en Ozzies, Britten, Jappen,  een Amerikaan en een Deense Duitser.

Na nog een dag in Cairo met de familie naar piramides van Giza en het museum van Egypte te zijn geweest, mochten we eindelijk ons nieuwe huis ontmoeten! The Big Yellow Truck… Wauw wat een joekel van een truck is dat! En dat vonden de Egyptenaren ook! Normaal zijn wij degene die aapjes kijken, maar nu waren wij de apen in de kooi. Als mensen een telefoon met een camera hadden werd deze zeker gebruikt! Natuurlijk hingen wij ook met onze camera’s uit de wagen. Dus dat zal ook een mooi gezicht zijn geweest. De truck (waarvoor we nog geen naam hebben bedacht, volgt) is zo hoog dat niemand van de grond af naar binnen kan kijken. Er zitten geen ramen in, want het is hier immers warm zat! En er zitten 24 ruime stoelen in die zo zijn geplaatst dat iedereen altijd een panorama uitzicht heeft. Je zit namelijk met de rug naar het “raam”, klinkt niet heel erg logisch maar ik zal foto’s plaatsen zodat jullie wat visuele hulp krijgen. Voorin de truck is een gedeelte wat hoger is gemaakt en daar liggen wat matrassen zodat je kunt liggen, voor ongeveer 4 personen. En het mooiste komt nog, als je daar ligt en het is donker kun je genieten van de sterrenhemel en zonnen als de zon schijnt. Daar hebben we namelijk een open dak! Hoe gaaf is dat… We moeten wel oppassen als je je hoofd eruit steekt want je zit hoog genoeg om onthoofd te worden door elektriciteitskabels! Haha… Maar don’t worry, ik zal oppassen! Denk dat dit mijn favo plekje wordt! Het gevecht om de stad uit te komen was lang en moeizaam. We kregen zelfs begeleiding om de stad uit te komen, helaas kon deze het niet bespoedigen. De truck is niet zo flexibel in het verkeer van Cairo. Ook waren er mensen die het als iets ander zagen, manier om geld te verdienen! Een automobilist had de auto er dan ook mooi voor gezet zodat er een flinke deuk in kwam. Dit heeft ongeveer een uur geduurd, en de beste man zal voor dat geld vast een mooie nieuwe auto uitzoeken! Een vrachtwagen die waarschijnlijk jaloers was reed onze spiegels eraf. Tja, en met zo’n grote truck in dit verkeer hebben we die ook helemaal niet nodig meneer?!?! Dus wordt het voor de chauffeur nog een grotere uitdaging om zonder verdere schade verder te rijden. Maar na 5 uur is het hem gelukt en konden we eindelijk verder naar de rust van de rode zee en genieten wat toerisme met zich mee brengt. Het leven op de truck is ook al snel duidelijk. Het eerste woord wat de dames in het Nederlands hebben geleerd is “groepsplasje”. Want toiletten hoef je niet echt in de droogte te verwachten, dan blijft naast de weg achter een hoopje zand alleen nog over. Van de hele beschaving is er niets meer over, wel goed voor familiegevoel! In Hurghada hebben we lekker een dagje gesnorkeld tussen hordes toeristen! Ooit 11 jaar geleden wezen snorkelen bij hetzelfde eilandje, toen was er echt helemaal niemand. Nu kwam er ongeveer 600 man het strand op. Gauw wegwezen dus! Vanuit Hurghada zijn we helaas zonder truck naar Aswan gereden. We zullen via Lake Nassa de grens van Egypte naar Sudan oversteken. Nu begint er vandaag (25 oktober) een nationaal feest, waardoor alle Egyptenaren een week vrij zijn en overal naar toe gaan en feest vieren. Klinkt logisch dat we dan beter niet met de boot kunnen reizen, maar wij gaan pas 1 november. Toch vonden ze het nodig dat de truck al voor de tijd de grens over moest. Dus driver Nick is samen met de truck al in Sudan. Heel erg jammer want hierdoor kunnen we dus ook niet kamperen en moeten we in hele saaie normale bussen reizen! Welcome to Africa, haha! Voor hem is het nog wat erger, want hij zit nu 2 weken alleen in Sudan. Kan nergens naar toe, en ze hebben er niet eens een gezellig kroeg. Want het hele land heeft een verbod op alcohol… Onze gedachten gaan naar je uit Nick! In Aswan komen we erachter dat Sudan niet alleen moeilijk doet over alcohol! Over flexibiliteit gesproken… De eerste ochtend staan we paraat bij de ambassade, we moeten nog een visum regelen voor Sudan, wat normaal het makkelijkst geregeld kan worden in Aswan! 7 uur later vertrekken we zonder resultaat… Wel een formulier achter gelaten met 2 pasfoto’s in de hoop dat we het 2 dagen later op kunnen halen. Blijkt dat een groep voorons de helft wel een visum heeft, maar de andere helft niet omdat ze op dat moment in Cairo besloten hadden dat ze de regels wouden aanpassen. Die mensen moesten dus later weer terug komen, veel gedoe en waarom? We zijn er niet achter gekomen! Daar gaat dan een goede planning! Onze boottocht moet hierdoor ingekort worden, wat we stiekem niet heel erg vinden. En tot ons geluk blijkt dat de volgende ochtend een bijzondere zonsopgang is bij Abu Simbel tempel. Daar kunnen we dan wel bij zijn. Dus om half 12 ’s avonds zitten weer in de bus! Om 5 uur kwamen we aan en toen werden we met z’n allen naar binnen gedrukt in. Wat echt zo ontzettend jammer was! Daardoor de zon dus niet op zien komen! Hahaha… Maar het ging er dus om dat de zon naar binnen scheen op koning Ramses III. Dit was allemaal weer op z’n Afrikaans geregeld, dus we hebben het een halve seconde kunnen zien! Toen we weer buiten kwamen was er een waar feest op gang. Mannen en vrouwen aan het dansen in klederdracht! Vele cameraploegen van overal ter wereld! En hordes toeristen…  Ik ben waarschijnlijk op de Japanse tv geweest, want ook ik werd geïnterviewd. Het was een bijzondere ochtend! Eenmaal weer in de bus, krijgen we in het midden van de woestijn een lekke band. Uiteraard zat ik net boven die band, dus wij vlogen van schrik de lucht in. Normaal gesproken zou je balen, pffff 40 graden alleen maar brandende zon en sta je daar langs de weg! Maar zo leer je je familie een beetje kennen. En zijn dit de leukste momenten. De rest van de middag heb ik genoten van een hotelkamer met airco en een film op de laptop! Want een relaxte avond op de bank met een goede film en een glas wijn wordt wel af en toe gemist… En we moesten natuurlijk weer wat positieve energie opbouwen voor de ambassade de volgende dag. Ik had gehoopt dat het redelijk snel zou gaan, maar dit viel wederom tegen! We hebben er 5 uur gezeten en toen te horen gekregen dat we officieel geen visum zouden krijgen. WTF!!!! Gelukkig hebben we een fantastische reisbegeleidster en is zij nog wat langer gebleven om te kijken of er nog iets te regelen was. Wij mochten alvast gaan genieten van de rust op de Nijl. Zo oneerlijk, maar er moet toch iemand het vuile werk opknappen?!
Ondertussen ben ik al van locatie van falucca gewijzigd naar rooftop terras in Luxor… Haha!
Maar de boot was heerlijk! Wij vrouwen mochten eindelijk weer topjes aan en een korte broek! En alleen dat is al heel wat waard. Hoe warm het ook is, als vrouw wil ik hier niet te bloot gekleed gaan. Want zoals ik al eerder zei, je bent en blijft in hun ogen een sexobject. Al zag ik een vrouw in burka laatst haar kind de borst geven, en dat kan dan weer wel? Die begreep ik even niet… Maar dat zal wel aan mij liggen. Op de boot kom je als familie dan wel echt heel dicht bij elkaar en leer je iedereen weer iets beter kennen. Want je kunt niet echt ergens anders naar toe. Je kunt je verhalen delen, biertje drinken, potje kaarten, je blog schrijven, slapen, tegen de stroming van de Nijl in zwemmen. Maar het voelt wel als een goede familiedag… Het is wel grappig dat het zeilboten zijn, en het hier praktisch windstil is!! Toen we vertrokken uit Aswan en eindbestemming van die dag hadden bereikt, konden we ook nog gewoon ons hotel zien! Hahaha… Maar het gaat om het idee en gevoel natuurlijk! De bemanning kookte  voor ons en zorgden ervoor dat we niets tekort kwamen. Heb eigenlijk alleen maar luxe hier!! Het is wel magisch hoe je om 10 uur ’s avonds in je slaapmatje kruipt, lepeltje lepeltje met z’n allen, prachtige sterrenhemel boven je en alle geluiden van het water en de dieren om je heen.  Totdat het ergens midden in de nacht is en dat je alle sterren wel een keer geteld hebt en de ratten op de achtergrond ook liever niet meer hoort! Haha… Want door het niets doen en wachten kon ik de eerste nacht toch moeilijk de slaap vatten! Dan komt om half 6 de zon weer op, en dan weet je weer hoe bijzonder het is om hier te mogen liggen. Omringt door complete rust en je familie…

Nu ben ik weer bij vandaag aangekomen, in Luxor. Geen rust meer, maar alle drukte van een Afrikaanse stad! Heerlijk, zelfs een supermarkt!!!  Over een aantal uur moet ik alweer op, want ik ga zonsopgang bekijken vanuit de luchtballon boven de Nijl en Valley of the Kings. De magische Arabische ochtenden zijn nog lange niet voorbij…

Maandag kunnen we weer terecht bij de ambassade in Aswan, en we kunnen echt wel wat brandende kaarsjes en schietgebedjes gebruiken. Anders wordt het een lastig en ingewikkeld verhaal! Haha… Dat willen we niet! Laat jullie via facebook wel weten wat de status is.

Ik zal mijn best doen om morgen wat foto’s bij mijn verhaal toe te voegen, daar wordt het nu een beetje te laat voor. Bedankt voor het lezen, altijd leuk om te horen!

Lieve familie in Nederland, ik mis jullie wel hoor!!!

Heel veel Arabische groetjes! Ook namens de rest van de familie.