Almost there after more than 20.000 km and 18 countries....

Vanuit het zonnige Kaapstad zal ik toch nog eerst even terugblikken waar Lot en ik als laatst doorheen gecrost zijn om tot hier te komen. 

Zambia was ik blijven hangen in het vorige verhaal, en ik was de volgende ochtend ook bang dat we ook in Chipata zouden blijven hangen! Onze bandjes zagen d'r niet zo netjes meer uit, en alles stond schots en scheef. Om jullie een beeld te geven wat een band kost in Zambia, schrik niet, 200 euro! Dan vervang je niet ff alle bandjes! haha... Dan hadden we daar bijna moeten blijven, failliet. Gelukkig weten we ondertussen heel goed hoe we moeten onderhandelen hier, en dat heeft ons toch maar weer meer dan 50 euro opgeleverd! In the pocket! Maar natuurlijk hebben we alleen één band laten vervangen die echt niet meer verder kon en de rest zouden we wel ergens in een ander land doen waar het niet zo belachelijk duur is. Eltine en Liesbeth ook blij want die zaten de hele ochtend te wachten want die wouden graag met ons mee naar Livingstone. En de reis kon gewoon weer verder gaan. Zoals dat bij onze Snowwhite zo heerlijk kan, vol gas!!!! Victoria Falls here we come... En wat zijn die falls prachtig! We waren door Eltine en Liesbeth al gewaarschuwd dat we wel een paraplu mee moesten nemen, want we zouden zeiknat worden. En daar was geen woord om gelogen! Het is heerlijk weer, maar het lijkt wel net of er een plaatselijke wolkbreuk boven je los gaat. Met de paraplu en camera in aanslag hebben we hier een rondje gelopen. Ons verwonderd hoe gemakkelijk je boven de watervallen in de rivier kunt lopen, springen, pootjebaden. Wij Nederlanders hadden daar allang een groot hek voor gezet. Hier in Afrika doen ze dat niet. 
Daarna zijn we de brug op gelopen waar je alle activiteiten kunt doen, voor zeker geen afrikaanse prijzen! De brug is tevens de grensovergang van Zambia naar Zimbabwe, deze hebben we de volgende dag overgestoken. We hadden bijna Liesbeth van Eltine ingepikt toen we zeiden dat ze gerust met ons verder mocht reizen. Helaas was het omboeken van haar ticket te duur!! Als je dit leest Liesbeth, we hadden het echt heel leuk en gezellig gevonden als je ons had vergezelt! Nu op naar onze Nederlandse roadtrip in de citroen ;-) Bedankt voor jullie gezelligheid, we vonden het top om met jullie door Zambia te reizen!
Zimbabwe, het land wat alleen maar diep in de ellende is geraakt en de toerisme shit is daardoor. Onze stop bij Hwange NP, het olifantenpark van zuidelijke afrika. Camping gevonden waar we dan ook natuurlijk weer de enige gasten waren. Heerlijk! Dan zijn Lot en ik op ons best! Tentje bouwen, potje koken op onze chico, wijntje dr bij en om half 9 gestrekt op ons matje. Onderweg naar het park waar we nog bij een andere campsite wouden checken, zie ik in mijn ooghoeken langs de weg iets groots en wits liggen. Lot stop, terug! Volgens mij heb ik iets vets gezien... Een skelet van een olifant. Wanneer we de deur open deden kwam de penetrante lucht ons al tegemoet! Gadver!! Maar wel heel gaaf om ff van dichtbij te bekijken, zie je natuurlijk niet elke dag een dooie olifant langs de weg! 
We hadden ons al helemaal verheugd op onze eerste eigen game drive, om 6 uur zaten we in de wagen. Kom maar op met die olifanten! Na een paar uur rijden hadden maar liefst een paar bokjes, schildpadden, giraffen, roofvogel en maar liefst 1 olifant gespot... Daarentegen wel heel wat dode olifanten. Als we later tussen onze game drives op de camping zijn en met de manager spreken komen we erachter dat het vreselijk droog is geweest en dat er vanaf november vreselijk water tekort is en dat daardoor heel veel olifanten overleden zijn. Na onze avond drive werden we dan eindelijk beloont! Niet in het park... Nee, toen we bij de buitenste poort aankwamen zagen we kuddes voorbij komen. Overal kwamen ze vandaan, we hebben snel onze auto ertussen gezet en dan kom je ogen tekort. Ze blijven zo fascinerend! Je hoort ze amper, alleen de struiken en boompjes die ze onderweg mollen hoor je. En dan een keer zo'n kleintje die z'n trompettertje heeft gevonden. Ze schijnen te communiceren met hun voeten, hoe ze dat dan weer doen weet ik niet maar bijzonder is het in ieder geval. Na deze encounter konden we met een gerust hard verder reizen.
Op naar Bulawayo waar we achter gekomen waren dat de truck daar ook zou zijn, wel leuk een kleine verrassing!
Ook hebben we voor het eerst een plan gemaakt! Dat was denk ik het meest bijzondere wat we in Zimbabwe gedaan hebben! haha... Geen Namibië en alleen transit door Botswana, op naar Zuid-Afrika! Dat is het enige waar we nog aan kunnen denken, kun je wel willen om andere landen te gaan bezoeken, maar dat is dan toch niet wat je wilt. Na weer een druilerige dag in Zimbabwe hebben we maar besloten het plan wat te versnellen en direct door te rijden naar Botswana. Normaal gaat de grens altijd heel soepeltjes omdat we zulke mooie witte prodentlach hebben. Maar die lach was na een belachelijke bekeuring voor verkeerder reflectiestickers op de auto ver te zoeken! Maar na een goed uur waren we in Botswana, vol gas naar het zuiden. We willen naar de geciviliseerde wereld! Helaas was het niet mogelijk dit in 1 dag te doen. We hadden een prachtig resort gevonden waar we onze tent konden opzetten en hebben een top avond gehad met Bernard. De Zuid Afrikaanse Fin die helikopter piloot is voor de goudmijnen in Congo, en hij vond dat hij een saai leven had?! Het is grappig hoe mensen reageren als je ze verteld hoe je aan het reizen bent. Louis was niet de enige verbaasde Zuid Afrikaan. Ze zien Afrika echt als de boze buitenwereld, en ook zouden meiden nooit zomaar de rest van Afrika bereizen zoals wij dat doen. Wel lachen, want je krijgt veel bewondering van iedereen. En zelf denken we, ach wat hebben we gedaan stelde helemaal niet zo heel veel voor. D'r zijn mensen die het op de fiets doen of zelfs lopend! Zijn wij dan wel een beetje saai bij!
En dan komen we aan bij de grens met Zuid Afrika... Dat was dubbel spannend! Uiteraard omdat we dan eindelijk daar waren waar we zo graag wouden zijn, maar ook omdat de auto niet meer geregistreerd stond. Dat zou nog wel eens problemen op kunnen leveren bij de douane. Maar prodentlach op en aan het werk. Normaal weten we precies wat we moeten doen, maar een auto terugbrengen naar z'n land is dan wel weer iets anders dan tijdelijke invoeren. Maar er was een mannetje voor ons, en die zagen we dat hij met z'n gatepas gewoon naar Customs liep en om een stempel vroeg. Nah jah, dat kunnen wij ook. Ik net doen of ik ook precies wist wat ik aan het doen was, met de gatepas naar de Customs. Natuurlijk vraagt ie man als ie net een stempel wil zetten aan mij waar de auto geregistreerd is! Uhmmmm, Durban! Kijkt mij aan, en BAM stempel! Ik draai me om en Lot heeft ook net haar stempel. Lopen Lot, en niet omkijken.... Haha! Bij de gate staan weer 2 mannetjes met grote guns en ook die vragen weer van die vreemde vragen zoals 'Waarom verlaat je het land?', 'Omdat het regent!' Dat vonden ze gelukkig een goed antwoord... Poort gaat open en we zijn welkom in Zuid Afrika!!! Met grote glimlach op ons gezicht zijn wij onze laatste grens overgestoken naar het meest prachtige land van Afrika... 

Alle Zuid Afrika belevenissen zal ik met jullie in het volgende blog delen...
Liefs May