Dream on little dreamer...

Na een heerlijk dagje strand bij ons resort (onze camping was aangesloten bij een resort waardoor wij ook gebruik mochten maken van de 3 hele fijne zwembaden J) in Dubrovnik liep ik naar de supermarkt om de boodschappen voor het avondeten te halen. De camping lag iets op de berg, de zon kon nog net mij en de bergen verwarmen… En toen kwam de man met de hamer! Niet die ene als je een kater hebt en dan aan het einde van de middag zo’n beetje bij je enkels afknapt, maar die goeie! Die je heel soms even bewust laat worden van je geluksmomentjes.

Dream on little dreamer, follow all of your own signs.

When the moment is right for you,

you got to go...

Klinkt op dat moment in mijn oren. Mooier kan het bijna niet! (hierbij de link van het nummer) Met een grote smile loop ik verder naar de supermarkt, en mijn dag kan niet meer stuk. Alleen nog alle mensen waarvan je houdt bij je en het leven heeft niets meer te wensen.

Voor mijn droomwereld op de camping Solitudo (aanrader…) in Dubrovnik zijn we nog in de keiharde werkelijkheid in Bosnië geweest. We wisten dat het mooie weer voor een aantal dagen over ging in regen in de hele Balkan, en dat vonden wij een reden om weg te gaan bij de mooie kust. Achteraf misschien niet de beste combinatie… Want met stortregens in het donker door een stad lopen waarvan de helft van de gebouwen kapotgebombardeerd zijn, werkt niet heel goed op je vrolijke humeur! We zijn eerst naar Mostar gegaan en hebben schaamteloos de eerste dag een hele luxe mall doorgebracht. Heerlijk naar 2 films geweest en ons helemaal vol gegeten met alles wat slecht voor de mens is! Vanuit Mostar zijn we een dag naar Sarajevo gegaan met de trein. Hier hebben we wat rond gewandeld en hebben uiteindelijk de tunnel gevonden wat in de oorlog de enige verbinding met de buitenwereld was voor Sarajevo. Heel indrukwekkend! Het is heel apart als je ziet hoe een stad in deze tijd, in Europa, na jaren nog zo lijdt. Geen geld om überhaupt de gebouwen af te breken, laat staan om ze op te bouwen. Als je door de straten loopt en die gebouwen dan ziet, is het apart je voor te stellen dat een aantal jaren geleden kinderen hier niet met de bal speelden maar met handgranaten. Daar wordt je echt wel even stil van… Vooral als je door een heel mooi oud gedeelte van de stad loopt en dan een steen zit liggen op een hele doodnormale hoek met ‘Don’t forget’ erop geschreven. Slik..! Ik ben blij dat ik naar het land ben geweest, maar was ook wel weer blij dat we weer onderweg waren naar Dubrovnik… Bosnie is heel erg mooi, maar beter te bereizen als je zelf een auto hebt. En met zonneschijn! ;-)
Na het heerlijk relaxte maar oh zo vreselijk toeristische Dubrovnik zijn we naar Montenegro gereisd. Bay of Kotor… Alleen de reis er naar toe maakt je eigenlijk verliefd op het landschap… Kotor heeft een heel mooi oud stadje zoals bijna alle kuststeden hier. Hoe zuidelijker je komt, hoe minder het gepolijst en gerestaureerd het is. Kotor is dan ook veel mooier dan Dubrovnik. Op ons balkonnetje van het hostel hebben we genoten van de biertjes, voorbij komende toeristen (veelal japanners en koreaantjes) en de prachtige bergen met een eeuwen oud fort. Die we natuurlijk zelf ook beklommen hebben. Het uitzicht was natuurlijk prachtig! Na Kotor zijn we even in sneltreinvaart gegaan…
Budva, een kustplaats zuiderlijker, compleet volgepakt met Russen en Oekrainers. Wij waren de toeristen van de toeristen… We keken ons uit hoe zij hun cultuur weer over de cultuur van Montenegro hadden gegooid. Heel bewonderenswaardig… Maar niet helemaal ons ding! Volgende dag maar bekijken hoe we hier weg kunnen komen! Maar dat bleek nog niet zo gemakkelijk, want Albanië wat onze volgende bestemming moest worden blijkt niet echt een systeem te hebben met bussen en openbaar vervoer…  Auto huren dan? Dat lukt helemaal niet… Hmmm, boot naar Italië en dan naar Albanië? Klinkt leuk, maar zo ontzettend buiten ons budget! En slaat natuurlijk ook helemaal nergens op… Dan maar via Ulcinj met de bus naar Albanië en dan zien we het wel! Ulcinj was echt een verrassing! Het plaatsje niet maar de mensen… Na een karige lunch hadden we betaald, maar wij gierige Hollanders kwamen erachter dat het restaurant wifi had! Moeten we natuurlijk gebruik van maken… Doen we allemaal voor jullie natuurlijk! ;-). Maar warempel, we kregen zo een drankje van het huis! Van stomheid geslagen… Haha!!! ’s Avonds wat eten bij de pizzeria, want alle restaurantjes zijn pizzeria’s hier. Ook hier hetzelfde, thee met een bord vol druiven, perziken en peertjes. Als we dit geweten hadden! Ja jongens, daar kunnen wij Nederlanders nog heel veel van leren met de karige koekjes bij de koffie!
Volgende dag om 5 uur op, want de bus zou om 6 uur vertrekken. Uiteindelijk 3 bussen, 1 taxi, 8 uur en 250 km verder waren we aangekomen in Berat, Albanie. Ja inderdaad, 8 uur over 250km!!! We zijn in het Europese Afrika aangekomen. Geen fatsoenlijke wegen, en vele toeristische routes. Geen bushaltes, je kan gewoon langs de straat gaan staan en je wordt opgepikt. Nu krijg ik steeds meer het gevoel dat ik aan het reizen ben, het werd ons eerder eigenlijk veel te gemakkelijk gemaakt! In Berat blijken de mensen nog steeds zo vriendelijk. Iedereen wil ons helpen en als blijkt dat we geen gebruik willen maken van de aangeboden gastenverblijven bij mensen thuis, helpen ze ons alsnog om wel bij de backpackers te komen wat we zoeken. Handenschuddend, hoofdknikkend en vriendelijk lachend lopen we weer verder met al onze bagage. Gelukkig kunnen we bij deze backpackers onze tent opzetten! Erg fijn want in Dubrovnik hadden we de nacht voordat we vertrokken vreselijke storm gehad! Wat dus letterlijk kleine modderstroompjes naast onze tent had gecreëerd. Deze hadden we ondertussen geprobeerd goed en wel schoon te maken, maar even opzetten is dan wel weer fijn. En natuurlijk liggen we het liefst elke dag in onze prachtige tent!!! Alleen dachten de huiskatten hier ook zo over! Niet leuk… Op, in, over en onder de tent! Ook hebben we deel 1 van onze bepakking maar naar huis gestuurd, maar liefst 7 kilo aan kampeerspullen, kleding, boeken en..  troepjes! Heel blij zijn we met onze lichtere en bescheiden tasjes! Haha… Vanuit Berat zijn we, na een mislukte poging om naar een waterval te gaan, verder gereisd naar Saranda. Onze laatste bestemming in Albanië. We hebben hier een mooi hotel gevonden voor weinig, met een heerlijk zwembad en een balkon met zeezicht! Wat wil een mens nog meer…!

You gotta keep your ideals high,

You gotta know, that the sky belongs to no-one…

You know got to go….

Dikke kus van een kleine dromer..